História de Asseiceira, 4 - Primórdios da nacionalidade

Após a doação a Paio Farpado, começam a ser relativamente frequentes as referências escritas em diversos documentos ao lugar de Ceiceira. Uma delas logo em 1222, numa carta do mestre Pedro Alvito em que dá conta de que o lugar terá ficado ao abandono, razão pela qual anula a doação feita e faz nova doação a Pedro Ferreiro, à sua mulher Maria Vasques e aos seus descendentes. Este Pedro Ferreiro viria a dar o nome a Ferreira do Zêzere, através da Vila Ferreiro, a que deu foral.
José Rafael Sirgado aborda o assunto nos seus artigos recentes a propósito do Foral:


A verdade é que, apenas nove anos depois, em 1229, o casal volta a doar a albergaria e outros edifícios que ali tinham sido construídos à Ordem do Templo.




Comentários

  1. PORTUGALIAE
    MONUMENTA
    MISERICORDIARUM

    Antes da Fundação das Misericórdias Volume 2
    Doc. 72
    1222, Dezembro 26, Dia de Stº Estêvão – Carta de doação da Albergaria da Asseiceira ????????????? (Rio Maior?)??????
    feita pela Ordem do Templo a Pedro Ferreiro e a Maria Vasques, sua mulher, com a condição
    de a aproveitarem e utilizarem melhor do que os seus antecessores.
    IAN/TT – Leitura Nova, liv. 12 da Estremadura, fl. 166-166v.

    In nomine Sancte et Indiuidue Trinitatis Patris et Filii et Spiritus Sancti. Ego Frater Petrus Aluiti
    in quibusdam partibus Yspani Milicie Templi magister una cum omnibus nostris fratribus in Portugalia
    permanentibus ad honorem Dei patris omnipotentis et Beate Uirginis Marie et Omnium Sanctorum et ad
    salutem animarum nostrarum et de omnibus fratribus et christianis presentibus et futuris et ad honorem
    Mansionis Templi et ad utilitatem et caritatem et ad hospicium transeuntium per ipsum locum diuina gratia
    inspirante et nullis necessitatibus et angustiis nobis cogentibus sed bona et integra voluntate damus Deo
    et tibi Petro Ferrario et vxori tue Marie Uelasquiz liberam et sine ullo impedimento ipsam nostram
    albergariam de Saiceira quam iam olim multis dederamus ad populandum qui eam heremam et
    depopullatam relinquerunt et qui ibi multi periclitabant et latroni et mali homines ibi multos occidebant et
    expoliabant et percutiebant et ad transeuntes tam magnum defectum ipsa albergaria ibi faciebat et tantum
    erat ibi necessaria. Ideo vobis eam damus ad populandum quia intelligimus quod uos ibi melius et magis
    faceritis seruitium Dei quam omnes alii quibus eam antea dederamus qui eam in heremo dimisserunt
    concedimus eam uobis et suscessoribus uestris cum omnibus suis terminis quos per nostrum preceptum
    diuisit frater Fernandus Martiniz tunc Comendator de Tomar et cum pretore fratre [fl. 166v] Suario Martiniz
    et cum nostris iudicibus. Pelagio Cabeza et Gonsaluo Menendiz et maiordomo Romeo Pelaiz et notario
    Dono Toma presbitero et Gomescio Gundisaluiz et Nuno Menendiz et Andrea Petriz et Johanne Barata et
    Johanne Ualasquiz scilicet per Conchaadam de Beselga quomodo vadit strata colimbriana ad Sanctarem et
    deinde ad caput de inter ambas lagonas ubi isti supranominati posuerunt vnum marcum in strata et exinde
    ascendente ad cumen ubi alterum marcum possuerunt et deinde ad Barrosam directamente ad cumen de
    capite de Carreira que uadit ad colum de Almouriol et per ipsum vallem directamente quomodo inde intrat
    aqua in Camolia et per ipsam aquam de Proate quomodo trascendit per uiam que uadit ad Ablantes et per
    uiam que venit ad primam stratam colimbrianam ubi isti inciperunt diuidire istos terminos et cum omnibus
    nobis ibi pertinentibus uobis istam albergariam liberam et franquidam damus et concedimus iure et in
    hereditario in perpetuum ut eam melius quam potueritis populetis et plantetis et edificetis ad seruitium Dei
    et ad honorem et ad utilitatem Mansionis Templi et concilii de Tomar. Si aliqui homines ad ipsam
    albergariam accedere uoluerint et ibi viuere et habitare et plantare et laborare et edificare voluerint sint
    defensi et imparati per consilium et auxilium Dei atque nostri eam semper teneat homo de genere uestro
    qui eam magis ualuerit et qui ibi seruicium Dei faciat et carta uel donatio que uos contrariet non valeat et
    set ista in perpetuum ualeat. Si quis surrexerit tam de nostris quam de successoribus nostris quam de
    extraneis qui hoc factum nostrum frangere voluerit non sit ei licitum et si forte aliquis super hoc locum
    nobis contrarium dare voluerit quod minime credimus ultione Dei confringatur et pereat in eternum nisi se
    prius correxerit satisfactione et hec donatio et hec carta

    ResponderEliminar
  2. no alto da estrada entre ambas lagonas...
    (ver carta militar, e tb os limites da comenda de Beselga...)

    lm

    ResponderEliminar

Enviar um comentário

Mensagens populares